0
0
0
ยังไม่มีสินค้าในตะกร้า.

. . ชานมชงเอง . . . 3 Time Lucky . . ภูลังกา . . ดอยแม่ตะมาน . . ดอยอินทนนท์

calendar_month 29 ก.ย. 2014 / stylus Admin Chillpainai / visibility 33,960 / รีวิวที่เที่ยว

"ชานมชงเอง" ผู้ชายที่หลงใหลในความสวยงามของทะเลหมอก
 
เขาเดินทางเพื่อเก็บเกี่ยวความสวยงามของทะเลหมอกมาเล่าให้พวกเราฟัง
 
ให้เราได้มีแรงบันดาลใจในการออกเดินทาง
 
เพื่อไปชมความสวยงามของธรรมชาติด้วยตาของเราเอง
 
คราวนี้ก็เช่นเดียวกันเจาจะพาเราไปสัมผัสความสวยงามของสายหมอก
 
ณ ภูลังกา จ.พะเยา จะสวยงามแค่ไหนตามมาชมกันเลย
hum
...................................................................
 
การเริ่มต้นอะไรบางอย่างอาจดูเป็นเรื่องที่ยาก แต่สิ่งที่ยากกว่า คือการไปให้ถึงปลายทาง
เพื่อที่จะเจอสิ่งที่ยากที่สุด ในแบบที่เราไม่คุ้นเคย กับความเป็นไปได้ ในแบบที่เราคาดหวัง !!!
ภูลังกาในความทรงจำที่ผ่านมาของผม ดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพราะมันเริ่มที่ความง่าย และจบที่ความยากเสมอ
2 ทริปที่ผ่านมาตั้งแต่ปี 2010-2013 ก็เป็นแบบนั้น ความรู้สึกต่อที่นี่ ก็เป็นแบบค้างๆ คาใจมาตลอด
>>>>>>  ภูลังกา...ดอยแม่ตะมาน ...ดอยอินทนนท์ มกราคม 2557 <<<<<<
 
 
ทริปนี้บอกใครไม่ได้ ...เพราะว่ามันเป็นความลับ เพราะถ้าไม่อยากให้มันล่ม .....ผมต้องลุยเดี่ยว
และนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นทริปลุยเดี่ยวไปคนเดียวครั้งที่ 3 ของผม ในช่วง 3 ปีที่ผ่านมา ^_____^
 

 

ผมเดินทางในตอนเที่ยงครึ่งของวันพุธ ระยะทาง 770 กม. ทำให้ผมรู้สึกพลาดเรื่องเวลา
ผมมาถึงแพร่มืดไปหน่อยตอนเกือบ 1 ทุ่ม !!!! รู้สึกจะเอาไงดีกับชีวิต...วันนี้ฟ้าปิดมืดตื๋อเลย
ผมรู้ว่า ผมจะต้องไปให้ใกล้ภูลังการีสอร์ทที่สุด แต่ผมจะไม่นอนที่นั่น ..
เพราะสองครั้งนอนที่นั่น ตื่นมาไม่เจอทะเลหมอก.... รู้สึกต้องแก้เคล็ด
 
 
 
ผมตัดสินใจออกจากแพร่ เข้า อ. สอง ไปทางลัด มันลัดระยะทางได้ 100 กว่ากิโลเมตรเลย
เมื่อเทียบกับไปทางสายหลักที่ดูปลอดภัยกว่า จากเส้นทาง อ. สอง เข้า อ. เชียงม่วน
จุดหมายคือไปหาที่พักที่ อ. ปง เพราะจะใกล้ภูลังการีสอร์ทมากที่สุด !!!!
 
มันเหมือนผมตัดสินใจไม่ดีเท่าไหร่ ..
เพราะถ้าไม่มีระบบนำทางในสมาร์ทโพน บอกได้เลยว่า ตายแน่ หลงแน่ !!!! 
ทางโค้งไปโค้งมา ขึ้นเขาบ้าง และที่สำคัญเปลี่ยวสุด ๆ ไม่มีรถสวน หรือตามมาสักคัน... 
หมู่บ้านก็อยู่กันห่างๆ ปิดไฟมืดตื๋อเลย
 
 
ความกลัวเข้ามาทำงานนิดๆ แต่ผมก็เดินหน้าต่อ ผมนึกถึงหนังเรื่องหนึ่งในตอนนั้น
เรื่องโจรดักรถ และฆาตกรรม แปลกมากๆ ที่คิดถึง ผมนึกถึงตัวเองว่าจะทำไงดี ใครจะช่วยเรา!!!
ถ้าเจอแบบนั้นเราจะตายไหม จะยังไงดี ขับมาเรื่อยๆ ก็ฟุ้งซ่านอีก เพลงที่ฟังก็ชวนคิด 
นึกถึงคนที่เคยมาด้วย เพื่อนร่วมทริป !!!!
และอะไรตั้งเยอะ ความคิดมันป่วนไปป่วนมา แต่ทริปนี้มันพิเศษนะ..ผมอยากได้มัน อยากได้
มันเหมือนเอาแต่ใจ... แต่ช่างเถอะ มาถึงนี่แล้ว มีหลายจุดที่ก่อนโค้ง ไม่มีป้ายบอกล่วงหน้า
มีจังหวะหนึ่งที่พอขึ้นทางชัน ในตำแหน่งสุงสุด แล้วเข้าโค้งเลย ผมหลุดโค้งตรงนั้นทันที
ดีที่ประคองรถมาได้... และไม่มีรถสวนมา !!!!
 

สุดท้ายผมก็ผ่านมาถึงตัวเมืองปง หาที่พักตั้งนาน ได้ที่พักคืนละ 550 เป็นอพาร์ทเม้นท์ 2 ชั้น
นอนสบายมาก มีทุกอย่างพร้อม ที่สำคัญ เหมาอพาร์ทเม้นท์ในคืนวันพุธ กลางสัปดาห์ !!!!
ผมสวดมนต์ก่อนนอน ขอให้เจอทะเลหมอก บอกว่าผมมาดี 
ถ้ามีอะไรที่ไม่ชอบไม่ถูกใจ ผมขออภัย แค่มาขอนอน พรุ่งนี้เช้าก็จะไป
ผมตื่นมาตอนตี 4 ครึ่ง มุ่งหน้าอีก 40 กิโลเมตร เข้ามาจอดที่ปากทางเข้ารีสอร์ทในตอนตีห้าครึ่ง
ยังมืดอยู่เลย อากาศที่นี่หนาวมาก 14 องศาเอง เชื่อไหมผมรู้สึกแย่เลย เพราะมองลงไปไม่มีหมอก
ผมกลับมานั่งในรถแบบนอยด์ รู้สึกเศร้ามากๆ รู้สึกทำไมโชคไม่เข้าข้างผมซะที มาซะไกล
 
 
 
แต่ช่างเถอะ ผมคิดว่ามันต้องแบบนี้แหระ และคิดว่าไม่เป็นไร คงต้องรอวันถัดไป
งวดนี้ผมวางแผนไว้ว่าจะรอได้มากสุด 3 เช้า ยังไงก็จะต้องเจอให้ได้ ผมจะเอามาให้ได้ !!!!
 
แต่เหมือนมีปาฏิหาริย์อย่างงงๆ ตอนที่ฟ้าเปิด มันก็เป็นภูลังการีสอร์ทในแบบที่ผมฝันถึง
ฝันอยากจะไปให้ถึง ฝันอยากจะเห็นให้ได้ มันเป็นความพยายามครั้งที่ 3 ที่สำเร็จ
และผมก็บอกกับตัวเองเบาๆ หลายครั้ง .... 3 Time Lucky .. I am not Looser !!!!
 
 
3 Time Lucky .. I am not Looser !!!!
3 Time Lucky .. I am not Looser !!!!
3 Time Lucky .. I am not Looser !!!!
3 Time Lucky .. I am not Looser !!!!
 
 
 
ประโยคนี้มันอัดแน่นเข้าไปอยู่ในความรู้สึกของผม ผมมองว่าทริปนี้ คือเกมส์ และผมต้องเล่นกับมัน
และไม่ว่าจะแพ้หรือชนะ ...ผมก็อยากจะเล่น ผมไม่อยากอยู่เฉยๆ ให้ทุกอย่างมันผ่านไป
ในแบบที่เราเคยรู้สึก หรือไม่เคยรู้สึกก็ได้.... และถ้าความรู้สึกมันจะผ่านไปในเวลาแบบนั้น
ผมควรจะดีใจ จะเสียใจ หรือจะรู้สึกแบบไหน?
 
 
 
 
แต่เช้านี้ผมพูดได้เต็มปาก เต็มคำ และเต็มใจ ว่าผมดีใจ.. ดีใจอย่างมากที่สุด....
ที่ครั้งหนึ่ง ผมก็มีช่วงเวลาในแบบที่ผม....อยากได้ มีช่วงเวลาที่บอกเล่าเรื่องราวอะไรตั้งเยอะ
ในแบบที่ผมอยากทำ และอยากเห็น ^^
 
 
 
ภูลังกาวันนี้คงสวยที่สุดในแบบที่ผมได้เคยเห็น ผมใช้เวลาอยู่ด้านบนรีสอร์ทอยู่พักใหญ่ !!!!
และผมก็เริ่มทำแบบที่ผมชอบ ขับรถไปริมทาง ฟังเพลง และมองหาบรรยากาศในแบบที่ผมรัก
ผมขับรถลงมาจากรีสอร์ท ใกล้ตรงปากทางเข้า ก็มาเจอจุดชมวิวที่อยู่ติดกับรีสอร์ทเลย ^^
 
 
 
ผมยังจำได้ ทริปก่อนเมื่อ 2 เดือนที่แล้ว ผมยังบอกตัวเองเลยว่า ตรงนี้ถ้ามีทะเลหมอก
ต้องสวยที่สุดในแบบที่ หลายๆ คนได้เห็นมา
 
 
 
 
 
ถ้ามันเป็นเกมส์ ใครๆ ก็อยากชนะ ผมก็อยากชนะ ชนะคนอื่นว่ายากแล้ว แต่การชนะตัวเองยากกว่า
แต่เชื่อเถอะมันจะภูมิใจ ในแบบที่เราจะจดจำไปอีกนาน !!!!
เหมือนกับเช้านี้ .... เช้าที่ผมรู้สึกได้เลยว่า ความรู้สึกแบบนี้มันเติมได้ ...มันค้นหาได้
ซึ่งครั้งหนึ่ง มันอาจจะเคยหายไปบ้าง แต่สุดท้ายมันก็กลับมาได้เสมอ
 
 
 
ผมยังคงทำแบบเดิมๆ แบบที่เคยทำ อยู่นิ่งๆ กับที่ เฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงของสายหมอกที่เปลี่ยนไป
ที่ครั้งหนึ่งมันเคยหายไป ^^ และตอนนี้มันก็กำลังจะหายไปอีกครั้ง !!!!
 
เหมือนกับหมวกแก๊ปใบนั้น.....หมายเลข 31 ใบที่ผมใช้มาตลอด 4 ปี.. อยู่ดีๆ มันก็หายไป
ผมค้นในเป้ ในบ้าน ในรถ ทุกซอกทุกมุม จนเริ่มแน่ใจว่ามันได้หายไปแล้ว......
 
 
 
 
มันอาจจะดูเก่า ๆ เน่าจนเปื่อย ราคาไม่ถึงร้อย แต่ผมก็รักมัน ...และไม่คิดว่าผมจะทำมันหายไป
ผมใช้ความพยายาม วนไปร้านที่ผมพอจะนึกได้ ถึง 3 ร้านในพิษณุโลก และในเมืองพะเยา
แต่สุดท้ายก็ไม่มีใบไหนที่เหมือนกับมัน !!!!!
 
 
 
 
ผมไม่รู้หรอกว่าผมควรจะรู้สึกแบบไหน? ความทรงจำของภูลังการีสอร์ท 2 ครั้งก่อน ได้หายไป
และถูกแทนที่ด้วยความทรงจำที่ดีที่สุด ในแบบที่ผมเฝ้ารอ และฝันถึง ^^
พร้อมๆ กับความทรงจำของหมวกใบนั้น ที่กำลังค่อยๆ จางหายไป!!!!!!
 
 
 
 
ผมยังจำภาพนั้นได้ดีเลย มันเป็นภาพภูลังกาที่ชวนฝันที่สุด แม้มันจะไม่ชัด แต่มันคือความทรงจำของที่นี่
ในแบบที่ผมอยากได้ อยากมี อยากสัมผัส เหมือนกับใครๆ หลายคนที่ได้มาเห็นทะเลหมอกของที่นี่
 
 
ตอนนั้นผมวางแผนไว้เลยว่า ถ้าเช้านี้ภูลังกาไม่มีทะเลหมอก ผมจะนอนต่อที่นี่อีก 1 คืน
และถ้าเช้าที่สองยังไม่มีทะเลหมอกอีก ผมก็จะอยู่ต่ออีก 1 เช้า ให้โอกาสกับที่นี่ 3 เช้าด้วยกัน
 
 
แต่ตอนนี้มันสำเร็จแล้วกับ 3 Time Lucky ในแบบฉบับของผม รู้สึกสบายใจและเริ่มคิดว่าจะเอาไงต่อ
จะไปที่ไหนดี หรือจะขับรถกลับบ้านเลย !!!!!!
 
 
 
 
 
ในที่สุด ผมก็เริ่มแน่ใจและมีความคิดเข้ามาในหัวที่สั่งการให้ผมรู้สึกว่า....อย่าเพิ่งกลับบ้านเลย ไหนๆ ก็มาแล้ว
มาไกลด้วย ไม่ได้ใกล้ๆเลย ขับรถมาข้ามคืน 800 กิโลเมตรเลยนะนั่น
 
 
ผมมุ่งหน้าออกจากภูลังการีสอร์ทตอน 9.30 น. 
แล้วก็แวะจอดรถทานขนมปังไส้สังขยาที่ผมซื้อมาจากเซเว่น ...
แล้วผมก็อัพภาพที่ถ่ายด้วยสมาร์ทโพน เลือกภาพนั้น ภาพที่สวยที่สุดลงในเพจ Chanomworld*
 
 
อ่านเรื่องราวต่อได้ที่>>http://pantip.com/topic/32142704
 
ติดตามผลงานของคุณ ชานมชงเองได้ที่>>https://www.facebook.com/chanomworld

***สกู๊ปนี้ได้รับการอนุญาตให้เผยแพร่ในเวบไซต์ชิลไปไหนดอทคอมเท่านั้น หากต้องการนำไปเผยแพร่ต่อกรุณาติดต่อผู้เขียนโดยตรง***



เขียนโดย
Admin Chillpainai
Admin Chillpainai