รีวิว ประสบการณ์พา ‘วัยรุ่นเกาหลี’ 4คน ไปเที่ยวเลียนแบบ 'วัยรุ่นไทย' ที่ชุมชนคลองบางหลวง กรุงเทพฯ

calendar_month 11 ธ.ค. 2015 / stylus Admin Chillpainai / visibility 24,153 / รีวิวที่เที่ยว

ผมเคยช่วยสาวเกาหลีสองคนจากการโดนตุ๊กๆ หลอกเมื่อ 3 ปีก่อน เอ่อ...แต่ช่วยไม่สำเร็จนะ ด้วยความรู้สึกผิดแทนคนขับตุ๊กๆ เลยอาสาพาเที่ยวกรุงเทพอยู่ 2 วัน (แต่เดี๋ยวก่อน! เราไม่ได้เกี่ยวข้องกับตุ๊กๆ นะ) เป็นประสบการณ์ที่สนุกและประทับใจจนถึงทุกวันนี้...

3 ปีที่ผ่านมาเราติดต่อกันผ่านอีเมล์นานๆ ครั้ง เอาให้พอทราบว่ายังสบายดี อยู่อีกฟากหนึ่งของกันและกัน (สำนวนนิยายมาก) จนกระทั่ง วันก่อน'นูน่า' (ภาษาเกาหลีแปลว่า พี่สาว) ส่งน้องชายมาเยี่ยมผมครับ.../จริงๆ เขาก็จะมาเที่ยวของเขานั่นแหละ...เล่าให้ตัวเองดูสำคัญไปงั้น 555

สถานที่ ที่ผมจะพาชาวเกาหลีทั้งสี่ไปเที่ยวกันในครั้งนี้คือ ‘ชุมชนคลองบางหลวง’ ครับเพราะอะไร ทำไม ถึงมาที่นี่ อยากให้ลองอ่านดูนะ กระทู้นี้ไม่ได้มีจุดเด่นที่โอปป้า หล่ออะไรทั้งนั้นนะ 5555 แค่รู้สึกว่า วัยรุ่นเกาหลีทั้ง4คนมีหลายๆ อย่างที่คอนทราส (Contrast) กับวัยรุ่นไทยอย่างผมดี อยากมาแชร์ประสบการณ์และมุมมองให้อ่านกันครับ

ปล.กระทู้นี้ขออนุญาตใช้คำที่สื่อความหมายเพื่ออรรถรสมากขึ้นนะครับ

สำหรับทริปแปลกหน้ากับเกาหลี 4คน ครั้งนี้ มีจุดนัดพบบริเวณตรงข้ามวัดพระแก้ว หรือ ด้านหน้ามหาวิทยาลัยศิลปากร มาเพื่อจะถ่ายรูปกับต้นไม้หัวใจครับ 555 หลังจากนั้นก็นั่งเรือข้ามฟากไปยังฝั่งโรงพยาบาลศิริราชราคา 3 บาทไทย โบกแท็กซี่ต่อไป ‘ซอยจรัญสนิทวงศ์ 3’ ลงหน้าปากซอยต่อมอเตอร์ไซค์รับจ้าง(หรือรถแดงก็ได้ครับ) ราคา10 บาทไปท้ายสอย เดินต่ออีกนิด บ้านศิลปินคลองบางหลวงตั้งอยู่ตรงนั้นนั่นเอง มีป้ายบอกทางชัดเจนอย่าได้กลัวหลง ที่พาต่อหลายต่อขนาดนี้เพราะอยากให้พี่ๆ เกาหลีลองล้วนๆ ครับ ชีวิตผมเดินทางไปเรียนทั้งทางบกทางน้ำ (จริงๆ แพลนจะพาไปอันซีนไทยแลนด์บนเรือคลองแสนแสบด้วยนะ 555)

ถ่ายฟ้าวันนี้มาฝากครับ ครึ้มฟ้าครึ้มฝน ขาวโพลนไปหมด

ชุมชนคลองบางหลวงรอบข้างมี กิจวัตรสไตล์ไทย ของคนในชุมชน พอให้ สี่เกาหลี หนึ่งไทยได้ร้องโอ้โหเป็นจังหวะ

ร้านรวงสไตล์ไทยๆ นิยมตกแต่งด้วยอาหารปลาหลากสี…ใครฉูดฉาดกว่าคนนั้นชนะ ใช่ที่ไหนหละ เขาเอาไว้ขายโว้ยย...ป๊าดโธ่!

สภาพรอบๆ มีร้านค้าตลอดทางเดินริมน้ำ มองไปสุดสายตา นั่นแหละเป้าหมายหลักของเรา บ้านศิลปินคลองบางหลวง ด้วยความที่ผมชักชวนสหายแดนกิมจิมาเตร็ดเตร่ในช่วงวันธรรมดา ร้านค้าและผู้คนเลยบางตามากกว่าวันเสาร์-อาทิตย์ (อันนี้เดาเอานะ ไม่เคยมาวันเสาร์อาทิตย์เหมือนกัน - - ฮิฮิ ) ก็มีแค่เสียงเกาหลีโช้งเช้ง กับเสียงอังกฤษสำเนียงไทยนี่แหละจ้ะ

ไฮไลท์ของการมาเยือนบ้านศิลปินคลองบางหลวงคือ เพื่อมาดูการแสดงเชิดหุ่นละครเล็ก วันพุธ-อาทิตย์ เวลา14.00น. (หยุดจันทร์-อังคาร) บางวันอาจงดเพราะมีงานนอกสถานที่ แนะให้โทรไปสอบถามก่อนเสมอนะครับ จะได้ไปไม่เสียเที่ยวกัน

ส่วนตัวผมเจอพี่เกา(หลี)มาบ้างไม่มากไม่น้อย คำถามยอดฮิตนอกเหนือจาก กินข้าวแล้วหรือยัง คือ ‘เธอนับถือศาสนามั้ย???
‘ทำไมเธอไม่นับถือศาสนา?’ จึงเป็นประโยคที่ผมมักจะถามสวนกลับไปเสมอๆ
‘I trust myself.’ พี่เกาตอบกลับ...
‘เราไม่รู้หรอกว่าเมื่อไหร่ความเชื่อของเราจะมากเกินไปจนแปลงเป็นความงมงาย
หลากสิ่งมันก็ไร้เหตุผลประมาณนึง ยากที่จะอธิบาย เชื่อตัวเองนี่แหละดีที่สุด...’
...
ผมฟังแล้วก็คิดตามระหว่างเดินเข้าไปในโบสถ์ภายใน ‘วัดกำแพง’
เดินลัดเลาะไปตามทางเดินไปตลาดน้ำ
แต่คงต้องปล่อยท๊อปปิค (Topic) ศาสนาไว้เพียงเท่านี้
เพราะหลวงตาที่นั่งอยู่ภายในโบสถ์ เอ่ยปากทักทาย

‘อ้าว เข้าไปไหว้พระก่อนๆ’ หลวงตาเอ่ยยิ้มๆ
ผมอธิบายว่าตัวเองไม่ใช่ไกด์ แค่พาเพื่อนเกาหลีมาเที่ยวเฉยๆ อยู่ชั่วครู่

ชุมชนคลองบางหลวงส่วนใหญ่จะมีไกด์พานักท่องเที่ยวต่างชาติ มาเที่ยวส่วนตัวแบบกลุ่มเล็กๆ เยอะมากครับ
ระหว่างทางชาวบ้านส่วนใหญ่เลยถามว่าเป็นไกด์หรอๆ อยู่หลายรอบ /สงสัยดูเหมือนไกด์เถื่อน 555 =_=

มัวแต่โม้กับหลวงตาเพลินไปนิดหันมาอีกทีก็เจอ...

โอ้โหหหหหหหหห! ลูกทัวร์ทั้งสี่กราบไหว้รัวต่อเนื่องแบบคอมโบไม่หยุด ไม่พัก แถมสปีด(Speed) คูณสามด้วยเอ้า ในขณะที่ฝั่งพี่เกาก็ไหว้อยู่นานสองนาน
จนแอบเหล่มองมาทางผมประมาณว่า‘นี่ยู...เอ่อ ไอสต๊อปได้ยัง’ 55555555555555555555555555555555555555

การกรวดน้ำคือการอุทิศส่วนกุศลให้กับบรรพบุรุษของเราที่ล่วงลับไปแล้ว ตามความเชื่อเขาเล่าว่า.....
.
.
.
ผมจำประวัติ ความเป็นมา ของการกรวดน้ำไม่ได้ชัดๆ หรอกครับ
จำได้เพียงแค่ประโยคสุดท้ายที่หลวงตาหันกลับมาพูดกับผมว่า
‘อ้าวไหนแปลให้เกาหลีฟังสิ...’
‘อ้าวไหนแปลให้เกาหลีฟังสิ...’
‘อ้าวไหนแปลให้เกาหลีฟังสิ...’
/เสียงแอคโค่อยู่ในหู
‘...’

เอ่อ
.
.
ลำพังแค่แปลประโยคทั่วไปเป็นภาษาอังกฤษว่ายากแล้ว
นี่ต้องแปลคำเทศน์ คำสอนของหลวงตาฉบับลึกซึ้งในพระธรรม
ทำเอาเหงื่อซกเปียกไปทั้งตัว (บีบสบู่อีกนิดก็อาบน้ำได้ละจ้ะ -_-)

หลังจากแปลไปแบบปากกัดน่าถีบ เอ้ย ปากกัดตีนถีบ!
เดี๋ยวพี่เกาถาม
เดี๋ยวหลวงตาตอบ
เดี๋ยวพี่เกาสงสัย
เดี๋ยวหลวงตาสงสัยบ้าง/ในขณะที่คนแปลนั่งหน้ากระอักกระอ่วนอยู่ฮะ
ก็ได้ฤกษ์ให้พี่เกาหลีทั้งสี่ได้ลองกรวดน้ำดู

อืม...ดูจากมือแล้ว...ทุกคนดูรักกันดีนะครับ ว่ามั้ย /จะบอกว่าไม่ต้องจับกันขนาดนั้น ก็แปลเป็นอังกฤษไม่ทันใจนึกอีก
เอาหน่า แบบนี้อบอุ่นดี 5555555

คุยจิปาถะกับหลวงตาอีกสักประเดี๋ยวก็เคลื่อนพลต่อ ก่อนจากกันหลวงตาหันมาพูดกับผมยิ้มๆ
‘พ่อหนุ่ม อายุเท่าไหร่แล้วหละ’
’20 แล้วคร้าบ’ ยิ้มกว้าง
‘อ้อ นี่เขาจะเปิดอาเซียนกันแล้ว’
‘อ่า ค.. คร้าบ(?)’
‘ไปฝึกภาษาอังกฤษมาด้วยหละ’
‘คร้าบบบบบบบ’ 555TT5555 (ในเลขห้ามีน้ำตาซ่อนอยู่)

คุ้นๆ ว่า ‘น้ำมะพร้าว’ ถือว่าเป็นเครื่องดื่มยอดฮิตสำหรับ นทท. ต่างชาติ ไม่รู้ไปได้ยินมาจากไหน แต่จำได้แม่นเชียวครับ หลังจากนั่งฟังหลวงตาเทศน์ไปหนึ่งยก เราทั้งห้าเลยแวะร้านน้ำมะพร้าว ข้างๆ วัดกำแพง

สั่งน้ำมะพร้าวจากร้านนี้

ปอก/ ผ่า/ สับ กันให้ดูสดๆ นี่แหละครับ

‘เป็นไง อร่อยมั้ย?’
‘เอ่ออออ...มัน difficult มากเลย’
‘ห้ะ !!!!!!?'
'ยูโน้วๆ ดิฟฟิเคิลทูอีทหนะ'
'อะ อ่อออ น้ำมะพร้าวรสชาติดิฟฟิเคิลไปนิด ’
ก็นั่นแหละครับ เกาหลีพูดอังกฤษไม่คล่อง พอๆ กับที่ผมพูดไม่คล่อง
ตลอดทั้งวันเราเลยคุยกันจนเมื่อยมือเลยครับ
/อาศัยภาษามือล้วนๆ -_-

ปล.สุดท้ายพี่เกาหลีก็ร้องหาโคล่าๆ

ชุมชนคลองบางหลวงรอบข้างนอกจากจะมีวัด ร้านค้าทั่วไปก็มีร้านนวดแผนไทยครับ

เรื่องราคานี่จ่ายไปแบบขอแค่นวด 15 นาที เพราะอยากให้พี่เกาได้ลองเฉยๆ ครับ ราคานี่จำไม่ได้จริงๆ ครับ แต่ต่อรองเอา ไม่ได้ต่อรองลดนะครับ ต่อรองว่าขอนวดแปปเดียวเพราะโชว์หุ่นละครเล็กใกล้เริ่มแล้ว

หันไปอีกฝั่งเจอสองคนให้อาหารปลา ในขณะที่ฝนตกพรำๆ นี่ถ้ามาชาย หญิง คงโรแมนติกดีนะครับ

เอาหละครับ เขียนกระทู้มาเนิ่นนาน มาดูไฮไลต์ที่ผมโม้ไว้ตั้งแต่ต้นกระทู้กันสักทีเนาะ บ้านศิลปินคลองบางหลวง เย้!

ป้ายถ่ายจากมุมที่นั่งอยู่บนเรือ

ฟ้ายังคงสว่างจ้า สลับฝนตกเรื่อยๆ

ริมทางเดินมีหุ่นแลนด์มาร์คนั่งอยู่ ถ่ายรูปคู่หุ่นเก็บไว้สักใบนะครับ ประหนึ่งไปฝรั่งเศสต้องถ่ายคู่กับหอไอเฟลยังไงยังงั้นเลย

บ้านศิลปินคลองบางหลวง มีทั้งโซนร้านกาแฟ โซนแสดง และโซนภาพวาดเรียกได้ว่าเป็นแหล่งเสพศิลปะขนาดย่อมเลยนะ

ด้านล่างมีมุมโปสการ์ดจำหน่าย

มุมเครื่องปั้น

มุมสมุดเยี่ยมชมให้มาลงลายลักษณ์อักษร

ชั้นสองของบ้าน มีภาพวาดให้เดินชมเพลินๆ ครับ

แน่นอนว่าที่นี่ต้องมีหุ่นโชว์แน่นอนครับ

ความหมายดีจัง มาเถอะจ้ะ มาดูการแสดงหุ่นละครเล็กคลองบางหลวงกัน การแสดงเรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจากผู้ชมเรื่อยๆ

มีพี่วิทยากรเปิดโชว์ ยิงมุก ด้วยหน้าตายิ้มแย้ม ทำให้การแสดงสนุกเข้าไปอีกครับ

มีมาอ้อนให้สมทบทุนสนับสนุนให้การแสดงด้วย การแสดงนี้ไม่เสียค่าชมนะครับ ทำเอาเกาหลีร้อง Really อยู่ตั้งหลายรอบเขากลัวผมจะแอบจ่ายค่าตั๋วให้หันไปบอกเบาๆ อ๋อไม่ต้องกลัวนะ เราก็ไม่มีเงินจะจ่ายให้หรอก 55555555

แว๊กกก โดนลิงรื้อกระเป๋า!!

ส่วนตัวรู้สึกว่าช่วงเบรกเป็นจุดไคลแมกซ์ (Climax) ของโชว์มากกกกกกกกกกกกกก ไคลแมกซ์อย่างไรนี่ ไม่บอกนะเดี๋ยวจะไม่เซอร์ไพร์ส เอาเป็นว่า ต้องไปดูด้วยตัวเองให้ได้นะ

สำหรับผมที่นี่หากมาวันธรรมดาค่อนข้างเงียบเลยทีเดียวครับ จะครึกครื้นก็ช่วงมีโชว์ที่จะมีไกด์พาลูกทัวร์แวะมาเป็นกลุ่มเล็กๆ พอโชว์จบก็เงียบเชียบเช่นเดิม
อันนี้ทราบมาว่าก่อนหน้านี้ที่นี่เคยครึกครื้นมาก พอนานไปคนก็เริ่มน้อยลง โชว์ที่เคยมีหุ่นหลากหลาย ความยาวของการแสดงก็สั้นลง ด้วยความที่เป็นการแสดงหุ่นละครเล็กที่เปิดให้ชมฟรี ไม่มีภาครัฐยื่นมือเข้ามาช่วยสนับสนุนอย่างจริงจัง การแสดงหุ่นละครเล็ก คณะคำนาย ที่บ้านศิลปินคลองบางหลวงเลยเกือบจะต้องปิดตัวลงอยู่หลายครั้ง (ครั้งล่าสุดก็เดือนที่แล้วที่มีประกาศออกมา)

อยากให้ลองแวะไปดูนะครับ ชุมชนคลองบางหลวงมีกลิ่นอายของอดีตที่ไม่ได้ถูกแปลงกลิ่น หากมีโอกาสได้ชมก็สมทบทุนช่วนเหลือให้การแสดงหุ่นละครเล็ก
ให้เด็กรุ่นหลังๆ ได้มีโอกาสดูกันเนาะ บ้านศิลปินคลองบางหลวง แนะนำว่าให้สอบถาม ทางเบอร์นี้ 02-8685279 ก่อนไปทุกครั้ง ว่ามีโชว์หรือไม่ โดยปกติมีการแสดงทุก วันพุธ-อาทิตย์ เวลา14.00น., หยุดจันทร์-อังคาร นี่เพจของทางบ้านศิลปินครับ https://www.facebook.com/Baansilapin

การเดินทาง...

ทางเข้าฝั่งถนนจรัญสนิทวงศ์ ซอย 3 จากปากซอยมีบริการรถสองแถวและรถมอเตอร์ไซด์รับจ้าง เข้ามาสุดซอย
ทางเข้าฝั่งถนนเพชรเกษม ซอย 20 จอดรถที่วัดกำแพง
ทางเข้าฝั่งถนนเพชรเกษม ซอย 28 จอดรถที่วัดคูหาสวรรค์
เรือรับจ้างเหมาลำขึ้นบริเวณปากคลองตลาด ลำละประมาณ 700 บาท (ตามแต่ตกลง)

ย่านคลองบางหลวง : ตั้งอยู่ที่ แขวงคูหาสวรรค์ เขตภาษีเจริญ กรุงเทพมหานคร

บ้านศิลปิน : สามารถเยี่ยมชมดูงานศิลปะได้ทุกวันตั้งแต่เวลา 8.00 น. - 18.00 น. (ส่วนการแสดงมีรอบตามที่แจ้งด้านบนนะครับ)