รีวิว ทริปปล่อยเบลอ เผื่อเธออยากจะมาโดดเดี่ยวด้วยกัน

เข้าเรื่องกันเลยแล้วกันเนาะ เนื่องจากหน้าที่การงานของเราไม่เหมือนเพื่อน วันหยุดจึงไม่ตรงกัน เพื่อนหยุดเราไม่หยุด เราหยุดเพื่อนไม่หยุด ถ้าจะรอไปเที่ยวพร้อมเพื่อนก็คงอีกนานแสนนาน เราจึงจะเป็นต้อง!! ไปเที่ยวคนเดียว เฮ้ยย นี่ใช้คำว่าจำเป็นเลยเหรอวะ จริงๆนอนกลิ้ง เดินเล่นห้างในกรุงเทพฯก็ได้นะ แต่ไม่เอาอะ หยุดทั้งที หาที่ไปดีกว่า คิดแล้วก็ไม่รอช้า แผนอะไรไม่มี ไม่คิด ขี้เกียจหา แต่อยากไม่อยู่กรุงเทพฯ

เก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า เตรียมกล้อง โทรนัดแนะกับรุ่นน้อง ไปขออาศัยบ้านเค้าอยู่สักหนึ่งคืน 

16-08-15

ตื่นแต่เช้าอาบน้ำแต่งตัวแต่งหน้าติดขนตา (ขาดเธอขาดใจ) ถึงคิวรถตู้อนุสาวรีย์ 7 โมงนิดๆ ถามหาคิวรถที่ไปสัตหีบค่ะ คิวรถอยู่ตรง victory mall ข้างๆ 7-11 (จำชื่อไม่ได้ ขอโทษนะคะ)
ค่ารถจากอนุสาวรีย์ชัยไปสัตหีบ 140 บาทค่ะ พี่ที่คิวบอกรถคันนี้เต็มแล้ว นั่งรอตรงนี้ก่อนนะน้อง เดี๋ยวรถมาพี่มาเรียก นั่งเล่นมือถือรอสักพัก พี่เค้าก็เดินมาถาม ไปไหนๆ สัตหีบค่ะ
เอ่ามาน้องคนนี้ไปสัตหีบ ให้นั่งหน้าเลยนะ (ดีใจ เราชอบที่นั่งตรงนี้) พี่คนขับก็เดินมาถือเป้ช่วย เราก็เดินตัวปลิวขึ้นรถเลยค่ะ รัดเข็มขัดเรียบร้อย คนขายตั๋วเดินถือเป๋าสะพายข้างคู่ใจเรามา พร้อมถามเป๋านี่ของใครรรรรร 

แต่คือนายยื่นใส่เราเลย หน้าแดงทันที อายอะ ก่งก๊งขี้ลืมจัง กระเป๋าตัง กล้อง ของจำเป็นทุกอย่างคือลืมทิ้งไว้ เกือบซวยยยย *୧(๑❜⃘⃘⃛₎₋̮̑₍❜⃘⃘⃛๑)୨*

รถออกประมาณ 07:50 น.ค่ะ ถึงสัตหีบ 10:05 น. จอดแวะรับส่งคนไปตลอดทาง และแวะเติมแก๊ส พอถึงสัตหีบก็ไม่รอช้า โทรหารุ่นน้องค่ะ ถามทางไปบ้าน ได้ความเรียบร้อย ยกมือขึ้นเหนือหัว แล้วยกนิ้วชี้ขึ้น 1 ที่ค่ะพี่วินนนน ไปถึงบ้านรุ่นน้องเรียบร้อย คุณแม่คุณพ่อรุ่นน้องและหลานรอต้อนรับ พร้อมบอกว่า ขนมจีนน้ำเงี้ยวเสร็จแล้วนะลูก ทานได้เลย

ปกติไม่ชอบทานน้ำเงี้ยวนะคะ แต่เคยทานฝีมือน้านาแล้วติดใจมาก น้านาเป็นสาวเชียงรายที่มาอยู่ตะวันออกค่ะ

เป็นไงล่ะคะ หน้าตาดูดีเลยใช่มั้ยคะ รสชาติก็เด็ดสุดๆ ไปเลย หลังจากทานอาหารกลางวันเรียบร้อย ก็เล่นกับหลานสักพัก แล้วขอตัวไปพักผ่อน เพราะตอนเย็นๆ รุ่นน้องจะพาไปทะเลเมื่อฟื้นขึ้นมา ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าค่ะ เตรียมตัวไปทะเลกัน หาดเตยงามสัตหีบค่ะ ด้วยความที่เป็นวันอาทิตย์ คนเลยเยอะมาก

พยายามหามุมที่คนน้อยๆ

เค้าว่ากันว่า "คนมาทะเล ไม่หนีร้อน ก็หนี bike for mom" ปล่อยให้ไหลไป ให้ลอยลงสู่ทะเล ให้หายไป ให้มันอย่าคืนย้อนมา ทิ้งไป เพราะรักนั้นทำกับเราให้เสียยยยยใจ เยอะไปแล้ว เยอะไป สองพี่น้องเล่นปาทรายแข่งกัน ได้ฟิลดี ฟิลไร

นั่งอาบแดดให้ผิวสีสักพัก ก็ได้เวลาไปทานอาหารเย็น

น้านากับคิ้วศักดิ์บอกว่าร้านนี้เด็ดมาก ต้องมา ใครมาสัตหีบต้องมา ต้องรีบไปด้วย เดี๋ยวโต๊ะเต็ม วันนี้วันอาทิตย์ ชื่อร้าน "ใจสั่งมา" ค่ะ อย่าถามว่าอยู่ตรงไหน ตอบบ่ได้ไปถึงที่ร้านโต๊ะเต็มจริงๆค่ะ คนเยอะมาก ต้องยืนรอสักพัก และแล้วเราก็ได้โต๊ะ ดูเมนูสั่งอาหารกันเรียบร้อย น้าบอกอย่าสั่งเยอะ จานใหญ่มาก

ไข่ตุ๋นทะเลค่ะ เนื้อไข่นุ่ม ปลาหมึกกุ้งสดมากๆ

เต้าหู้ทรงเครื่อง เราชอบเมนูนี้มาก อาจเพราะชอบทานเต้าหู้เป็นทุนเดิม

แกงป่าเนื้อสับค่ะ ปกติไม่เคยทานแกงป่าเลย แต่มีคนๆนึงพาทาน ติดใจเลยค่ะ กลายเป็นเมนูที่ชอบไปอีกหนึ่ง อาหารที่ร้านใจสั่งมา อร่อยค่ะ รสชาติดี ราคาไม่แพง ให้เยอะอีกต่างหาก ไม่แปลกใจเลยค่ะ ที่เป็นร้านดังในสัตหีบ ทานอาหารเสร็จเรียบร้อย ก็กลับบ้านกันค่ะ น้านาเตรียมที่นอนไว้ให้ ครอบครัวนี้น่ารักอบอุ่น ทุกคนน่ารักมากๆ คิ้วศักดิ์มีมุขปล่อยมาให้ขำได้ตลอด น้องโม พี่เมย์ก็น่ารัก ส่วนมุ้งมิ้งหลานตัวแสบนี่ก็ช่างพูดช่างเจรจา

ขอบคุณมากๆนะคะ ที่ดูแลหนูเป็นอย่างดี เกรงใจจัง แต่ถ้ามีโอกาสอาจมารบกวนอีก แฮร่ และก็ได้เวลาเข้านอนแล้วค่ะ เพราะพรุ่งนี้ต่างหากที่จะเป็นการผจญภัย ทริปปล่อยเบลอกับชะนีก่งก๊งอย่างแท้จริง

ราตรีสวัสดิ์ zzZzzZZ

17-08-15

07:00 น. ได้เวลาตื่นอาบน้ำ ไปผจญภัยแล้วเว้ยยยยย ตื่นนนนนนน คุณหลานมุ้งมิ้งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย เราก็เรียบร้อยแล้วเหมือนกัน คิ้วและน้องโมจะไปส่งน้องมุ้งมิ้งที่โรงเรียน เราเลยติดรถออกไปด้วย 

ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ที่ดูแลหนู

ทริปปล่อยเบลอ เริ่มขึ้นเลี้ยว!!! (ออกเสียงด้วยเราเปล่าเขียนผิด)

ศาลาพักใจของเรา นั่งรอรถตู้ที่นี่ สัตหีบ-ระยอง รอ รอ และรอ แล้วก็มีรถจอดรับเรา เอิ่บบบบ รถเกือบจะเต็มเบียดร่างกายไซส์มินิของเรา

เข้าไปอยู่เบาะหลังสุด ฉันเกลียดที่นั่งตรงนี้ มันโดด มันกระแทก มันไม่นิ่มเลย ค่ารถ 40 บาทค่ะ เราขึ้นตอน 08:25 น. ถึงบขส.ระยอง 09:30 น.ค่ะ ลงจากรถรีบเดินถาม พี่คะ จะไปอ.แกลง ขึ้นรถตรงไหนคะ นู่นน้องงงง ระยอง-จันทบุรี ไปซื้อตั๋วตรงนั้นเลย

ค่ารถ 60 บาทค่ะ บอกเค้าว่าไป แกลง นั่งรถไปสักพัก เห็นป้าย อีก 8 กิโลเมตร ถึงอำเภอแกลง หันไปหาพี่คนขับ พี่คะ หนูจะไปชากพง ลงแกลงแล้วต่อรถไงคะ ลูกเอ้ยยยย เลยชากพงมาแล้ว เดี๋ยวลุงจอดตรงนี้ ลูกข้ามไปขึ้นรถสองแถวสีเหลืองๆนะ บอกคนขับว่าไปลงคลองทุเรียน ไอ้ที่ลูกจะไป วินมอไซค์พาไปได้ (นานๆทีจะคนขับรถพูดจาน่ารัก ปกตินี่ผมนึกว่าจะไปออกรบ) อ๊อยยยยยย จะเบลอไปไหนวะ ข้ามถนนมารอรถเหลือง คันแรก โบกไม่จอด คันที่สองไม่จอด คันที่สามมมมม จอดแล้วเว้ยยยยยยยยยย

สองแถวคันนี้เป็นของข้า แต่เพียงผู้เดียวถ่ายรูปเซลฟี่ นู่นนี่บลาๆ และแล้วก็มีผู้โดยสารขึ้นรถมา

เราว่าด้วยความที่เราเป็นคนชอบยิ้ม เลยทำให้เรามีตีนกา เย้ยยย ไม่ช่ายยยย ด้วยความที่เราชอบยิ้ม เลยทำให้เราได้รับรอยยิ้มกลับมาไม่ยากนัก เวลาคนแปลกหน้า คนไม่รู้จักมองหน้าเรา เราจะยิ้มให้ การแจกยิ้มไม่ได้เสียค่าใช้จ่ายใดๆ แต่เวลาเจอคนที่ไม่ชอบมองหน้า เราก็เบะปากให้เช่นกันนะจ๊ะ คุณป้าถามเราจะไปไหนยังไง เราก็ตอบไป เค้าบอกอ่อ ลงตรงนี้ๆนะ ป้าว่ามันก็สวยดีนะ แต่คนไม่ค่อยไปหรอก มันธรรมชาติมาก พอถึงที่คลองทุเรียน ป้าๆก็กดกริ่งให้รถจอด ให้เราลง

ไปทางนั้นนะ เที่ยวให้สนุกนะลูก ขอบคุณงับ 

เรายืนเบลออยู่สักพัก อ๊อยยยยยยย ไม่เห็นมีพี่วินเลย ตัดสินใจเดินไปป้อมตำรวจ

เคาะประตู ก่อนเปิดเข้าไปถาม ขอโทษนะคะ พอดีหนูจะไป

"สวนพฤกษศาสตร์" <<<<เป้าหมายของเรา 
ไปยังไงคะ เห็นคนขับรถตู้บอกว่ามีวินมอไซค์ แต่หนูไม่เห็นเลย
คุณตำรวจ :: มายังไง กับใคร แล้วจะไปทำไม
เรา :: มาคนเดียว มารถตู้ ไปเที่ยวถ่ายรูปค่ะ
คุณตำรวจ :: น้องมันไกล ไม่มีรถ ไม่มีวินเข้าไปหรอกนะ แต่พวกพี่จะเข้าไปซ้อมยิงปืนตรงนั้นพอดี ติดรถไปได้ จะไปมั้ย คนที่ไหนเนี่ย
เรา :: คนขอนแก่นค่ะ
คุณตำรวจ :: เอ่า อีสานติ บ้านเดียวกันตั่วหนิ นี่ๆ นางมาจากขอนแจ่น และแล้วก็เว่าอีสานใส่กัน ม่วนบักคัก

เราไม่เคยอายที่จะบอกใครๆว่าเป็นคนอีสาน เราภูมิใจที่จะบอกว่าเราเป็นคนขอนแก่น เป็นลูกหลานเมืองหมอแคน ไม่อายที่จะพูดภาษาอีสานด้วยสำเนียงมึนๆของเรา คนอีสานใจดีนะ จริงๆ เราก็ใจดีนะ กับคนที่เราอยากจะใจดี เย้ ในที่สุดเราก็ได้รถเข้าไปสวนพฤกษศาสตร์แล้ว ฟรีด้วยคุณตำรวจสอนไปตลอดทางว่ามันอันตรายนะมาคนเดียว ไม่ใช่ทุกคนจะใจดีแบบพวกพี่ น้องโชคดี มีบุญมากที่มาเจอพวกพี่รู้มั้ย ขอบคุณค่ะ หนูก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน

พี่ๆตำรวจพามาถึงสวนพฤกษศาสตร์ พาเข้าไปดู แล้วก็ถามว่าไง ยังอยากลงอยู่มั้ย
เรา :: อยากค่ะ หนูมาแล้วอยากเดินไปดู
คุณตำรวจ :: พี่คงปล่อยน้องเดินคนเดียวไม่ได้หรอกนะ ขี้เกียจกลับมาทำคดี ฮ่าๆ
เรา :: ฮ่าๆ งั้นหนูขอเดินสักแป๊บนะคะ

ทางเข้าค่ะ ร่มรื่นใช้ได้เลย เขียวขจีสุดๆ

การบวชต้นไม้ค่ะ เพื่อยับยั้งการลักลอบตัดไม้ทำลายป่า

เดินเข้าไปเรื่อยๆ สะพายกล้องกับขาตั้ง โดยมีพี่ตำรวจเดินตามห่างๆ ยิ่งเดินยิ่งเข้าใจ ทำไมไม่ควรมาคนเดียว

ว่าไง hopper นายมาเกาะแขนเราทำไม

ถ้าคุณรักดอกไม้ คุณต้องรักหนามของมันด้วย เหมือนกับคนเรา มีข้อดี ก็มีข้อเสีย ;) ไม่มีรักไหนที่ดีทุกวัน แต่ยังรักกันมั้ยแม้ในวันที่ไม่ดี

ทุกอย่างมีความสวยในตัว อยู่ที่เราจะมองเห็นมันหรือไม่ เปิดตาเปิดใจ

ต้นเสม็ดพันปี 

เดินไปด้วยกันมั้ย ถ้าไม่ใช่ เราก็ช่วยกันปรับช่วยกันเปลี่ยน ช่วยกันประคับประคอง

ไม่อยากจะทอดสะพานแต่รอนานๆก็ไม่ไหวยะ อ๊อยยยย

เดินต่อไม่ได้แล้วค่ะ น้ำท่วม

เราชอบรูปนี้ ไม่รู้ทำไม แต่ชอบ ถ้าทุกอย่างต้องมีเหตุผลหมด คงเครียดน่าดู

ดอกบัว ดอกไม้ที่แสดงถึงความเคารพบูชา

ภูเขาไฟฟูจิของหนู

หลังจากที่เราเดินเสพธรรมชาติสักพัก โดยมีคุณตำรวจเป็นอารักขา ก็ถึงแก่เวลาที่พี่ๆตำรวจต้องไปซ้อมยิงปืนกัน

พี่ตำรวจบอกถ้าไม่รีบไปไหน ไปดูพวกพี่ซ้อมยิงปืนกันก่อน ซ้อมเสร็จเดี๋ยวพี่พาไปดูรอบๆ สวนพฤกษศาสตร์ มันกว้างมามีเนื้อที่หลายไร่ เราก็โอเค คือไม่ได้รีบไปไหน มีรถพาไปเที่ยวอีก (แล้วก็รู้สึกปลอดภัยกว่า ไม่รู้นะ ความรู้สึกบอกแบบนั้น)

บรรยากาศที่สนามยิงปืนบ้านกร่ำ อ.แกลง จ.ระยองค่ะ

ระหว่างที่พี่ๆซ้อมยิงปืนเราถ่ายรูปรอ พี่เค้าจะไปแข่งยิงปืนที่โคราช ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้ชนะน้าาาาา ซ้อมเสร็จพี่เค้าก็พาเราไปชมรอบๆสวนพฤกษศาสตร์ต่อ ที่กว้างมาจริงๆค่ะ
รู้สึกคุ้ม เพราะว่าถ้ามาเอง คงไม่ได้เห็นเยอะขนาดนี้ 

ระหว่างการเดินทาง ฝนก็เริ่มปรอย ฟ้างี้มืดเชียว

ไม่ใช่ควาย ไม่มีเขาเราก็ต้องอยู่ให้ได้ "อย่าเอาใจไปใส่ กับคนที่ไม่ใส่ใจเรา"

บัวมี 4 เหล่า เคยสำรวจตัวเองหรือเปล่าว่าเราอยู่เหล่าไหน ก่อนที่จะไปตำหนิติใคร ให้มั่นใจก่อนว่าเราไม่ได้เป็นเช่นนั้น

หลังจากพาเราชมธรรมชาติจนรอบสวนพฤกษศาสตร์แล้ว พี่ตำรวจก็โทรนัดแนะรถตู้ให้เรียบร้อย และมาส่งเราขึ้นรถกลับกรุงเทพฯ ค่ารถ 200 บาทค่ะ เราขึ้นจากแหลมแม่พิมพ์ 

**หลังจากจบทริปนี้ คิดว่าคงไม่เดินทางคนเดียวอีก เพราะอันตรายอยู่รอบตัวเรา และมักเกิดขึ้นเร็วจนเราตั้งตัวไม่ทัน จริงอย่างที่พี่ตำรวจว่า ถ้าเจอคนไม่ดีจะทำยังไง ตัวเองเป็นผู้หญิง(สวย) เดินทางไปไหนมาไหนคนเดียว เกิดอะไรขึ้นมา พ่อแม่ครอบครัวคนรอบข้างคงเสียใจแย่อีกอย่าง มีสาวๆ มาเสนอตัวไปเที่ยวทริปเบลอๆ กับเราเจอเยอะแยะเลย แฮร่
รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนโชคดี ที่เจอแต่คนดีๆ 

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ จากสมาชิกพันทิปคุณ bobOa สามารถติดตามสกู๊ปอื่นได้ที่นี้ >> PANTIP

Tags: สัตหีบ

เขียนโดย

Admin Chillpainai

แชร์บทความนี้