คีนาบาลู ตอนที่ 1 : เราไปตามหาอะไรในแบงค์ 1 ริงกิตกันนะ

สิ้นสุดการเดินทางทริปหนึ่ง ณ สนามบิน LCCT กัวลาลัมเปอร์ มาเลย์เซีย พี่ชายนักล่าฝันหัวหน้าทริป ได้รับเงินทอนจากการไปหม่ำราเม็งที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง เป็นเเบงค์ 1 ริงกิต อย่างไม่ทันสังเกตอะไร จัดการเก็บเเบงค์พับใส่กระเป๋าเป็นอย่างดี

จนเวลาผ่านมาร่วมปี พี่ชายคนดีเกิดเเผนการอยากออกเดินทางตามฝันอีกครั้ง คือการไปพิชิตขุนเขาที่ความสูงเหนือเมฆ ระดับ 4095.2 เมตรจากระดับน้ำทะเล สูงกว่าขุนเขาทั้งหมดในประเทศไทย หรือพูดง่ายๆ ก็ประมาณสูงเกือบๆ สองเท่าของยอดดอยอินทนนท์เท่านั้นเอง กับการฝ่าความหนาวในอุณหภูมิเลขตัวเดียว... โอ้ว!! ฟังดูท้าทายมาก เเต่ก็ตอบตกลงร่วมเเจมในทันทีอย่างไม่รีรอ...

พี่ชายเฉลยในวันที่เราออกเดินทางที่สนามบินสุวรรณภูมิว่า ที่มาทั้งหมดของทริปนี้ อยู่ในเเบงค์ 1 ริงกิต ที่ได้ทอนที่มาเลย์ในทริปครั้งกะโน้นนน... พร้อมกับควักเเบงค์ในกระเป๋าออกมาให้ดู... ทำเอาเราฮือฮา...

มันคือ ยอด South Peak หนึ่งในยอดเขาที่สวยที่สุดของ KINABALU ภูเขาที่สูงที่สุดอันดับหนึ่งของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ที่มั่นหมายของนักเดินป่าทั่วโลก เเล้วนั่นเเหละ คือจุดมุ่งหมายของการเดินทางครั้งนี้ของเรา... คีนาบาลู!!

บินลัดฟ้าด้วยเจ้านกหางแดงเช่นเคย (ใช้บริการบ่อย ฮ่าๆ) บินจากสุวรรณภูมิไปลงกัวลาลัมเปอร์ เเล้วก็ต่อในประเทศ ข้ามเกาะไปยังเกาะบอร์เนียว ยังเมือง "โกตาคีนาบาลู" (Kota Kinabalu) รัฐซาบาห์ (Sabah)

นี่เป็นหนที่สองที่เดินทางผ่านมาเลย์เซีย มาครั้งก่อนเมื่อเกือบๆ 2 ปีที่เเล้ว ยังต้องมาเขียนข้อมูลลงในใบเข้าประเทศอยู่เลย เพิ่งรู้ว่าเดี๋ยวนี้ไม่ต้องกรอกใบขาเข้าประเทศ เเต่ได้อะไรหน้าตาคล้ายๆเเสตมป์ลงในหน้าพาสปอร์ต พอเรากลับออกจากประเทศเค้า เจ้าหน้าที่ ตม. ก็ดึงอีกส่วนออกไป

ช่วงเวลารอเปลี่ยนไฟลท์ เราก็ออกมาหาอะไรกินมื้อเที่ยงที่โรงอาหารสนามบิน LCCT ราคาอาหารถูกกว่าในตัวสนามบิน สั่งข้าวหน้าไก่มากินจานนึง นับเป็นมื้อเเรกที่มาเลย์เซีย รสชาติเเละหน้าตาคล้ายอาหารบ้านเรานี่เเหละ

เวลากระชั้นชิด เลยต้องรีบกิน เเล้วก็ไปเข้าเเถวโหลดกระเป๋า (เดี๋ยวนี้ใช้การเช็คอินด้วยตัวเองที่ ตู้ kiosk ด้านนอกเเล้วนะ) เที่ยวบินที่ออกจากกัวลาลัมเปอร์ ได้นั่งติดหน้าต่าง โชคดีมากเพราะว่าฟ้าเปิด มองเห็นชัดๆเลยว่าเราบินอยู่เหนือมวลเมฆสีขาวในฟ้าสีคราม เลยได้โอกาสเเฉะรูปเพลินๆ

นั่งมองท้องฟ้าสวยสด เมฆสีขาว เเละมองเห็นหมู่เกาะเล็กบ้างใหญ่บ้างด้านล่างในมหาสมุทรไปเพลินๆ สองชั่วโมงต่อมา เราก็เเลนดิ้งลงสนามบินเมืองโกตา คีนาบาลู รวมการเดินทางทั้งหมดตั้งเเต่เช้าตรู่ที่กรุงเทพฯ มาถึงที่เมือง ประมาณบ่าย 3 โมงเย็น

ลืมบอกไปว่า การเดินทางครั้งนี้ เรามากับทัวร์ของรุ่นพี่ที่รู้จัก เนื่องจากอายุท่านเยอะ ขอเรียกผู้นำทริปของพวกเราว่า "ป๋า" ก็เเล้วกัน เมื่อมาถึงเมือง ป๋าได้จัดการติดต่อรถตู้เเละจองที่พักไว้เรียบร้อยเเล้ว รถตู้มารับพวกเราไปส่งยังโรงเเรม Hotel Traveller ห้องพักเล็กๆ เเต่มี 2 เตียง นอนได้ 3 คน

พักผ่อนเเต่ยังไม่ทันนอนหลับ เราออกตะลอนๆ เดินเล่นบรรยากาศยามเย็นริมทะเลเเห่งเมืองโกตาคีนาบาลู

อันดับเเรก หาร้านอาหารก่อนเลย เพราะหิวน้ำมาก ตั้งเเต่ลงจากเครื่องบินเเล้ว

ร้านนี้อ่านดีๆนะ ไม่ใช่ KFC (เมืองนี้มีร้าน KFC เยอะมากกกก เเทบจะทุกถนนเลย อาจจะเป็นเพราะว่าเป็นอิสลามไม่กินหมู คนที่นี่จะกินไก่หรือเนื้อแทน) ส่วนใหญ่ร้านอาหารที่นี่จะเป็นลักษณะ Self-Survice ให้เราตักข้าวแกงเองเเบบบุฟเฟ่ต์ เเล้วถือไปคิดเงินที่เค้าน์เตอร์ ก่อนมานั่งกินที่โต๊ะ เราเดินไปสั่งชานมเย็น เเละชามะนาว ดับกระหาย

เราเดินไปตามถนนเลียบริมทะเลไปเรื่อยๆ ผ่านตลาดสดที่อยู่ริมทะเล เรียกได้ว่า เป็นตลาดชาวบ้านที่มีของขายแทบทุกชนิด ตั้งเเต่อาหารทะเล ผัก ผลไม้ ขนม อาหารตามสั่งนั่งกินที่ร้าน รวมไปถึงของประดับจำพวกเปลือกหอยขนาดใหญ่มากกก) กลิ่นตลาดเเรงมาก เพราะของขายเป็นอาหารทะเล เดินดูของนานๆไม่ไหว 55

ผลไม้หั่นพร้อมทาน สีสันน่าทานมาก
 

สาหร่ายทะเล หน้าตาน่าลิ้มลองมาก

ลองซื้อขนมท้องถิ่นเเละเบอร์เกอร์กินไปบ้าง อร่อยใช้ได้ หน้าตาก็คุ้นๆ เหมือนมีขายในไทยแหะ
 

เดินต่อถัดไปจากตลาด ก็จะเจอตลาดขายสินค้าหัตถกรรมเเละของที่ระลึก เดินเข้าไปดูหน้าตาคล้ายๆ สำเพ็ง ร้านค้าเเบ่งเป็นล๊อคๆ ของที่ขายก็จะหน้าตาคล้ายกัน จำพวกเปลือกหอย ไข่มุก พลอย งานไม้ งานเครื่องสาน เเละของที่ระลึกพวกพวงกุญแจ เเม๊กเน็ต เสื้อยืด ฯลฯ

เมืองโกตาคีนาบาลู รัฐซาบาห์ เกาะบอร์เนียวที่นี่ จะมีเเหล่งท่องเที่ยวดังๆ ได้เเก่ หมู่เกาะสิปาดัน เเหล่งดำน้ำสคูบ้าสุดสวย กับภูเขาคีนาบาลู ดังนั้นพวก Symbol ที่เห็นทั่วๆไปในของที่ระลึก ก็คือ เต่าทะเล ลิง ดอกบัวผุด (ดอกไม้ใหญ่ยักษ์ที่พบมากในคีนาบาลู) รวมไปถึงยอด South Peak ด้วย

เป้าหมายเราอยู่ที่ อนุสาวรีย์ปลา ริมทะเล เรานัดคนอื่นๆไว้ที่นี่ก่อนจะเดินไปทานอาหารมื้อค่ำกัน ระหว่างรอพรรคพวก เวลาก็หมดไปกับการถ่ายภาพบรรยากาศพระอาทิตย์ตก บริเวณอนุสาวรีย์นี้คล้ายๆกับเป็นสวนสาธารณะไว้พักผ่อน ดังนั้นจะเห็นผู้คนมากมายมากับครอบครัวบ้าง มากับเพื่อนบ้าง จับกลุ่มพูดคุย ยืนชิวๆ ไปกับบรรยากาศยามเย็น ไม่ใกล้ไม่ไกล ก็จะเป็นแหล่งอาหารซีฟู้ด ปิ้งย่างอาหารทะเลกันสดๆ นั่งกินกันริมทะเลเลย

เม้าส์เพลินจนลืมเวลา สมาชิกทั้งหมดก็มากันครบ ป๋าก้าวเดินอย่างไวพาเราไปยังร้านอาหารจีนร้านหนึ่ง กลิ่นหอมๆ ของเครื่องตุ๋นยาจีนลอยมาเเต่ไกล พร้อมกับไอร้อนๆ ของอาหาร ด้วยประสบการณ์ที่มาที่นี่ไม่ต่ำกว่า 5 ครั้งป๋าเเนะนำว่า ที่นี่คือร้านบักกุ๊ดเต๋ (Bak kut teh) ที่อร่อยที่สุดในเมืองเเล้ว

เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา พี่สาวใจดีในกลุ่มฉัน อยู่ๆก็พูดจีนกลางปร๋อ (ทำเอาประหลาดใจเล็กน้อย) ออกคำสั่งเเก่เด็กเสิร์ฟ ขอนู้นขอนี่เสร็จสรรพ ซึ่งรสชาติก็นับว่าไม่เลวนะ

ที่นี่เค้ากินบักกุ๊ดเต๋ กับปาท่องโก๋ เเละก็มีผัดผักน้ำมันหอย รสชาติลื่นๆ มันๆ เหมือนผักกูด

 

อิ่มหนำพุงล้ำกันเเล้ว ก็เเยกย้ายกันเดินเล่น กลับไปพักที่โรงเเรม ช่วงที่เราไปใกล้เทศกาลตรุษจีนพอดี เลยได้เห็นเค้ากำลังประดับโคมไฟสีแดงเต็มท้องถนนสวยงาม

หมดไปหนึ่งวันกับการเดินทางเเละพักที่เมืองโกตาคีนาบาลู วันนี้ต้องรีบนอนเพราะพรุ่งนี้เช้าการผจญภัยของเราจะเริ่มต้นขึ้นตอนตี 5 ก่อนนอนคืนนี้เลยต้องรีบจัดกระเป๋าที่จะต้องเตรียมไปเดินป่าขึ้นเขาในสองวันเต็มๆข้างหน้า
ที่ลืมไม่ได้ก็คือ พวกอุปกรณ์กันหนาวเต็มยศ รองเท้าผ้าใบสำหรับเดินป่า กล้องเเละเเบต

ป๋าเเจกถุงกระสอบใบใหญ่ๆ พร้อมด้วยถุงดำ ให้เราคนละใบ เอาไว้ให้เราใส่เสื้อผ้าเเละของที่จำเป็น เเยกออกจากกระเป๋าเดินทางที่จะทิ้งเอาไว้ที่โรงเเรม ไว้สำหรับให้ลูกหาบเเบกขึ้นเขาในวันพรุ่งนี้ ก่อนใส่ถุงกระสอบ ต้องใส่ถุงดำก่อนหนึ่งชั้น กันเอาไว้เผื่อฝนตกระหว่างทางที่เราเดินขึ้นไป

เอาล่ะ... ชีวิตพรุ่งนี้มันจะน่าตื่นเต้นเเค่ไหนกันนะ ทริปนี้ที่เรารอคอยกันมาเกือบปี กับกลุ่มมิตรภาพที่มีหัวใจเป็นการเดินทางดวงเดียวกันเเล้ว... รอติดตามการพิชิตขุนเขาคีนาบาลูกันในตอนต่อไปนะจ๊ะ
 

เรื่องโดย : This road is mine

Tags: มาเลเซีย

เขียนโดย

Admin Chillpainai

แชร์บทความนี้