ภาพหลุด....จากสวรรค์ ไฮไลท์ของปลายฝนที่ภูทับเบิก

calendar_month 13 เม.ย. 2022 / stylus Admin Chillpainai / visibility 166,045 / รีวิวที่เที่ยว

จากกระทู้สุดฮอตใน pantip ของคุณ ชานมชงเอง ที่ได้เล่าบรรยากาศการเดินทางไปเยือนภูทับเบิก จ.เพชรบูรณ์ และได้เผยภาพความงามของทะเลภูเขาตามธรรมชาติป่าไม้ อุดมสมบูรณ์ อากาศบริสุทธ์ เย็นสบายตลอดปี ในตอนเช้ามีหมอกและกลุ่มเมฆ มองเห็นเป็นทะเลหมอกตัดกับ ยอดภูสีเขียว เป็นแหล่งปลูกกะหล่ำปลีที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย จะสวยแค่ไหนมาชมกัน

. . . . . ภ า พ ห ลุ ด จ า ก ส ว ร ร ค์ . . . . ไ ฮ ไ ล ท์ ข อ ง ป ล า ย ฝ น . . . .

. . . . . . . . . . . . . ภูทับเบิก @ เพชรบูรณ์ 6 กันยายน 2557 . . . . . . . . . . . . . . .

ภูทับเบิก ตั้งอยู่ที่ตำบลวังบาล จ. เพชรบูรณ์ ที่มีความสูงจากระดับน้ำทะเลประมาณ 1,768 เมตร ซึ่งเป็นจุดสูงสุด ของจังหวัดเพชรบูรณ์ ภูมิประเทศมีความงดงามเป็นที่กล่าวถึง เป็นความงามของทะเลภูเขาตามธรรมชาติป่าไม้ อุดมสมบูรณ์ อากาศบริสุทธ์ เย็นสบายตลอดปี ในตอนเช้ามีหมอกและกลุ่มเมฆ มองเห็นเป็นทะเลหมอกตัดกับ ยอดภูสีเขียว เป็นแหล่งปลูกกะหล่ำปลีที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย

การเดินทางไปภูทับเบิก

1.รถยนต์ส่วนตัว

- เส้นทาง จากกรุงเทพฯ ( ห้างฟิวเจอร์ปาร์ครังสิต ) ใช้ถนนพหลโยธิน ( ทางหลวงหมายเลข 1 ) มุ่งหน้าสู่จังหวัด สระบุรี ประมาณ 75 กิโลเมตร จะถึงตัวเมืองสระบุรี จากนั้นขับตรงไปมุ่งหน้าสู่จังหวัดลพบุรี ประมาณ 16กิโลเมตร สู่ภูทับเบิก จากเพชรบูรณ์ ใช้ทางหลวงหมายเลข 21 ประมาณ 40 กิโลเมตร ถึงสี่แยกหล่มสัก ตรงไป ตามทาง หลวงหมายเลข 203 อีก 13 กิโลเมตร พบป้ายบอกทางไปอุทยานแห่งชาติภูหินร่องกล้า ตามทางหลวง 2011 และทางหลวงหมายเลข 2331 อีก 40 กิโลเมตร ถึงด่านเก็บค่าธรรมเนียมของอุทยานแห่งชาติภูหินร่องกล้าจาก ตรงนี้มีทางแยกขวาเข้าหมู่บ้านทับเบิกไปอีก 6 กิโลเมตร เส้นทางจากหล่มเก่ามาภูทับเบิกจะสูงชันและ คดเคี้ยว มาก รถบัสไม่สามารถขึ้นได้ ผู้ที่ใช้รถยนต์หรือรถตู้ ควรขับรถด้วยความระมัดระวัง

- อีกเส้นทางหนึ่งใช้เส้นทางด้านอำเภอนครไทย จังหวัดพิษณุโลก ผ่านอุทยานแห่งชาติภูหินร่องกล้าเลยที่ทำการ อุทยานฯ มาประมาณ 24 กิโลเมตร จะถึงภูทับเบิกหากขับรถต่อไปจะมาบรรจบกับเส้นทางที่ จะลงไปยัง อำเภอหล่มเก่า

2.รถประจำทาง

การเดินทางมายังภูทับเบิกหากไม่มีรถยนต์มาเอง ต้องนั่งรถโดยสารมาลงที่หล่มสัก การเดินทางมาหล่มสัก หลังจากนั้น เหมาสองแถวที่อยู่บริเวณ หล่มสักเพื่อขึ้นสู่ภูทับเบิก อัตราค่าจ้างก็แล้วแต่ตกลงโดยเฉลียอยู่ในเรตราคา 1200 – 1500 บาท

มีหลายเหตุผลที่ทำให้เรากลับไปยืนในที่เดิมๆ แต่ในขณะเดียวกันก็อาจจะไม่มีเหตุผลอะไรเลยก็ได้ที่ทำแบบนั้น และไม่ว่าเหตุผล

แบบนั้นมันจะเป็นอะไรก็ตาม ผมก็ยังคงทำแบบเดิมๆ และเริ่มต้นเดินทางในรูปแบบซ้ำๆ นั่นคือขับรถออกจากบ้านตอน 6 โมงเย็น

ขับรถมาเรื่อยๆ ด้วยระยะทางราวๆ 420 กิโลเมตรจนมาถึงสี่แยกพ่อขุน (หล่มสัก ถนนสาย 12) ตอน 5 ทุ่มพอดี ได้ที่พักริมทางในราคา 450 บาท /คืน มารู้สึกตัวอีกทีตอนตี 4 รีบเก็บของแล้วขับรถต่อมาถึงภูทับเบิกในวันเสาร์ที่ผ่านมา

ผมวางแผนไว้คร่าวๆ ประมาณว่าทริปนี้เราจะไปไหนกันบ้าง ? โดยให้ความสำคัญช่วงเช้ามากที่สุดกับเส้นทางทะเลหมอกทางเดินทะลุเมฆในแบบที่ผมชอบ ผมบอกกับเพื่อนๆ ว่าเราต้องมาถึงภูทับเบิกก่อนตี 5 แล้วจะประเมินอากาศและความเป็นไปได้หลายๆ อย่างก่อน ถ้าอากาศที่นี่ไม่เอื้อต่อการเกิดทะเลหมอก พวกเราจะรีบไปดูทะเลหมอกที่ อช. ภูหินร่องกล้าทันที แต่ถ้าภูทับเบิกอากาศดีก็จะรอลุ้นที่นี่ก่อนในเช้าวันแรก

ผมมาถึงภูทับเบิกตอนตี 5 บรรยากาศในตอนนี้เงียบสนิท ดูวังเวง บรรยากาศดูน่ากลัวนิดหน่อย วันนี้เหมือนจะไม่มีหมอกฟุ้งแต่ท้องฟ้าปิดมาก มองไม่เห็นท้องฟ้าหรือดวงดาวเลย และตอนที่ขับรถขึ้นเขามาก็มีฝนตกหนักมาเป็นช่วงๆ จนผมรู้สึกว่าต้องไป อช. ภูหินร่องกล้าแน่ๆ ตอนนี้ชักไม่มั่นใจรู้สึกลังเลไปหมด กลัวตัดสินใจพลาดไม่อยากให้โอกาสที่ดีที่สุดหลุดมือไป ทุกๆ อย่างอยู่ที่การตัดสินใจในตอนนั้นเพียงอย่างเดียว ผมควรจะรีบไปภูหินร่องกล้าก่อนจะสว่าง หรือจะรออยู่ภูทับเบิกต่ออีกหน่อย หรือจะยังไงดี? ผมเลยขับรถไปดูอีกฟากที่อยู่อีกมุมหนึ่งของภูทับเบิกก่อน ดับเครื่องนั่งฟังเพลงและมองผ่านกระจกรถไปด้านหน้าเฝ้าดูบางอย่างที่ไม่รู้ว่ามันจะเกิดขึ้นไหม?

ผมเริ่มเห็นสายหมอกคล้ายก้อนเมฆใหญ่ลอยไปลอยมา ประเมินแล้วมันไม่น่าจะใช่ทะเลหมอกแน่ๆ เหมือนจะฟุ้งด้วยซ้ำไป ผมเลยบอกเพื่อนๆ ว่าไปภูหินร่องกล้าละกัน พอขับรถวนกลับมาถึงทางขึ้นลานกางเต็นท์ ผมก็บอกทุกๆ คนว่าขึ้นไปดูด้านนี้หน่อยว่าเป็นไง ไหนๆ ก็มาถึงแล้ว พอขับรถขึ้นไปรู้สึกมันเริ่มสว่างนิดหน่อย พื้นดินฉ่ำไปด้วยน้ำ พื้นดินมีน้ำขังเต็มไปหมด ผมรอไปเรื่อยๆ จนในที่สุดก็เริ่มเห็นท้องฟ้าสีฟ้านิดๆ มันเริ่มเปิดทีละหน่อยและตอนนี้มันก็สวยที่สุดในแบบที่ผมเคยจินตนาการไว้

หลายๆ อย่างที่อยู่ในความคิดของผม ไม่ว่าจะเป็นช่วงเวลาที่เคยผ่านมา หรือแม้กระทั่งเวลาในตอนนี้ เพราะผมมักจะบอกกับเพื่อนๆที่มาด้วยกันเสมอว่า มีสิ่งหนึ่งที่ผมรู้สึกติดค้าง และคาใจมาตลอด คงเป็นเรื่องที่ผมขึ้นมาเที่ยวภูทับเบิกหลายรอบมาก นับๆ แล้วน่าจะเกือบ 20 ครั้งในช่วง 4 ปีที่ผ่านมา

แค่นับในปีนี้ในช่วงหน้าฝนผมก็มาที่นี่ 4 ครั้งแล้ว แต่ผมกลับไม่ได้เห็นบรรยากาศของทะเลหมอกแบบสุดโต่ง เหมือนกับคนอื่นสักที

ที่ผ่านมามันก็สวยในแบบที่มองว่ามันสวย แต่ทำไมมันยังไม่มีบรรยากาศในแบบที่รู้สึกว่าทะเลหมอกมันอลังการในแบบที่ผมฝันถึงบ้าง

บางทีผมก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร แล้วก็ไม่รู้ว่าด้วยเพราะอะไร

หลายๆ ครั้งผมก็ไม่เข้าใจมันเท่าไหร่ และก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเหตุผลแบบนั้นมันคืออะไร

แต่สุดท้ายๆ แล้วมันเป็นบทสรุปที่ทำให้ผมหรือใครหลายๆ คนได้กลับไปในสถานที่เดิมๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อหาคำตอบที่อาจจะถูกซ่อนอยู่ในเช้าวันนี้หรือเช้าวันไหนๆ ก็ได้

และถ้ามันคือเช้าวันนี้ มันต้องเป็นเช้าอีกหนึ่งวันที่ดีที่สุดของผมแน่ๆ

ตอนที่อยู่ตรงนั้น ผมบอกกับตัวเองว่าเก็บภาพเยอะๆ เก็บหลายๆ มุม แต่เอาเข้าจริงๆ ก็ไม่รู้จะถ่ายตรงไหน?

ตอนนี้ผมเริ่มคิดถึงกล้องตัวเล็กๆ ที่ผมใช้มันมาหลายปี และตอนนี้มันก็ถูกกลับมาใช้งานอีกครั้ง

และถ้ากล้องตัวเล็กๆ ของผมได้มาอยู่ในรีวิวความทรงจำอันนี้ แล้วภาพจากสมาร์ทโพนละ?

ผมเริ่มใช้มือถือถ่ายภาพ เพื่ออัพเดทไปยังกลุ่มๆ เพื่อนๆ ที่อยู่ชมรมคนรักเขาค้อ - ภูทับเบิก เพราะรู้ว่าทุกๆ คน ต้องตะลึงไปกับเช้าวันนี้ วันที่สวยที่สุดในแบบที่ใครนึกไม่ถึง

แล้วก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ภาพที่ถูกอัพให้เพื่อนๆ ได้ชมกันในเช้าวันนั้น มันทำให้ช่วงเวลาของปลายฝนที่เคยหลับใหลของใครหลายคนได้ตื่นขึ้น

เมื่อ 1 ชั่วโมงที่แล้วผมเกือบที่จะตัดสินใจขับรถแล้วหายตัวไปจากภูทับเบิกเพื่อมุ่งหน้าไปยัง อช. ภูหินร่องกล้าอยู่เลย ผมบอกกับเพื่อนๆ ว่าถ้าตอนนี้พวกเราอยู่ที่ อช. ภูหินร่องกล้า แล้วเห็นภาพภูทับเบิกในชมรมเฟสบุ๊คที่ผมเล่นอยู่ มันจะเป็นความรู้สึกแบบไหน?

พอพูดถึงความคาดหวังมันจะมองว่าเป็นเรื่องที่ดีก็ดีได้หรือจะมองให้เป็นอีกด้านก็มองได้ แต่ถ้ามันยังคงทำให้หลายๆ อย่างเกิดขึ้นและยังคงเกิดขึ้นเรื่อยๆ บนถนนสายท่องเที่ยว ณ ที่แห่งนี้ ผมก็เชื่อว่าความคาดหวังแบบนี้จะไม่มีวันหายไป และบางทีมันอาจจะเป็นความหมายอีกรูปแบบหนึ่งที่ถูกซ่อนไว้บนภูทับเบิกในเช้าวันนี้ก็ได้

และเมื่อตะวันเริ่มสูงขึ้น ผมก็เริ่มทำในแบบที่ผมชอบคือเปลี่ยนมุมมองการมองดูทะเลหมอก ด้วยการขับรถไปตามเส้นทางบนถนนสายนั้นระยะทางราวๆ 3 – 5 กิโลเมตร พร้อมๆ กับการดูการเปลี่ยนแปลงของทะเลหมอกในมุมมองและองศาที่แตกต่างกัน

ผมขับรถมาอีกฟากหนึ่งของภูทับเบิกอ้อมเนินเขาตรงภูสวรรค์ตรงที่มีไม้กางเขน ผ่านภูซากุระ จนมาถึงหน้าบ้านพักวิมานหมอกรีสอร์ท ผมใช้เวลาอยู่ที่นี่พักใหญ่เพื่อทำอะไรบางอย่างในแบบที่ผมชอบ นั่นก็คือมองดูการเปลี่ยนของทะเลหมอกไปเรื่อยๆ

มันเป็นเช้าอีกหนึ่งวันที่ทำให้ผมได้ทำอะไรมากขึ้น ได้รู้ว่าความคาดหวังในมุมมองที่แตกต่างกันมันทำอะไร หรือให้อะไรกับชีวิตของเราบ้าง นี่ละมั้งความหมายของคำว่าความคาดหวังที่เกิดขึ้นในเช้าวันนี้

ผมใช้เวลาในช่วงนี้ทำทุกๆ อย่างในแบบที่ผมชอบ นั่นคือการตามหา เฝ้าดูและบันทึกการเปลี่ยนแปลงของทะเลหมอกในมุมมองที่แตกต่างกันออกไป

มันจะเป็นแบบไหนนะหรือ?

มันคงเป็นภาพที่ผ่านมุมมองหลายๆ อย่างเหมือนกับภาพใบนี้ ผ่านมุมมองที่กล้องไม่สามารถเก็บรายละเอียดได้ทั้งหมด

เป็นภาพที่ผ่านมุมมองของความรู้สึกหลายๆ อย่างที่แสดงถึงอารมณ์ ณ ช่วงเวลานั้นๆ กับทุกๆ อย่างที่ปะปนผสมกันไป

นี่ละมั้งสิ่งที่ผมทำ และถ้าคำตอบที่ง่ายที่สุดคือการได้มองดูทะเลหมอกแบบนี้ แบบที่ทำให้ผมเหมือนจะบินได้ เป็นแบบที่ทำให้ผมแทบจะล่องลอยไปตามกระแสลมได้เลย

ผมขับรถเพื่อกลับมายังลานกางเต็นท์อีกรอบ เราแวะทานมาม่าคัพกันที่นี่

เช้าวันนี้เป็นอีกหนึ่งรูปแบบและความรู้สึกที่พูดยังไงมันก็มีแต่ความหมายที่ดี และดีมากๆ และมันก็ดีที่สุดตอนที่มีตัวตนในแบบที่ ไม่จำเป็นต้องสนใจว่าจะต้องทำอะไรก่อน และไม่ต้องสนใจว่าจะต้องทำอะไรทีหลัง

มันเป็นความคิดที่อยู่แค่ตรงนั้น และมันก็เป็นความรู้สึกที่อยู่แค่ตรงนี้ ไม่ได้มีอะไรที่ต้องกำหนด ไม่มีกฏที่บ่งบอกถึงเงื่อนไข นี่ละมั้งสิ่งที่ผมรู้สึกและสิ่งที่ผมทำในช่วงเวลานั้นๆ

ตอนนี้เหมือนทุกอย่างๆ วนกลับมาที่เดิมอีกครั้ง มันจะเหมือนกับเหตุผลของที่เดิม ที่ผมได้นึกถึงก่อนที่จะมาที่นี่ไหมนะ?

และตอนนี้ความร้อนจากแสงตะวันค่อยๆ ทำงานมากขึ้น และมากขึ้น มันทำให้ละอองน้ำจำนวนมหาศาลเริ่มกระจายตัว และลอยสูงเพื่อกลับไปยังจุดที่มันเคยเริ่มต้น และรอช่วงเวลาที่เหมาะสมเพื่อเข้าสู่วัฏจักรในแบบที่จะบอกถึงความอิสระอีกครั้งหนึ่ง

มีคนมักถามผมบ่อยๆ เสมอว่าความทรงจำแบบนี้ มันอยู่ตอนกี่โมง?? สำหรับผมนะหรือ ตี 5 ทุกๆ อย่างพร้อม ณ จุดชมวิวเสมอ !!!!!!!!

ผมก็แค่รู้สึกไม่อยากจะพลาด หรือช้าไปแม้แต่นาทีเดียว ก็แค่นั้น !!!!!!!!!

ก็แค่นึกว่าไม่ได้มาทุกๆ วัน ไม่ได้มาทุกๆ เดือน ไม่ได้มาทุกๆ ปี !!!!!!

หรือบางทีอาจจะไม่ได้ไปอีกก็ได้ !!!!!

มารู้ตัวอีกทีผมก็เดินเท้ามาถึงภูแผงม้า กับวิวมุมสูงที่เห็นภาพมุมสวรรค์ของภูทับเบิกอีกจุดหนึ่ง

ผมไม่ได้ทำอะไรไปมาก นอกจากเฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงของทะเลหมอกในแบบที่ผมรัก

และตอนนี้ความร้อนจากแสงตะวันค่อยๆ ทำงานมากขึ้น และมากขึ้น มันทำให้ละอองน้ำจำนวนมหาศาลที่ภูแผงม้าเริ่มกระจายตัว และลอยสูงเพื่อกลับไปยังจุดที่มันเคยเริ่มต้น และรอช่วงเวลาที่เหมาะสมเพื่อเข้าสู่วัฏจักรในแบบที่จะบอกถึงความอิสระอีกครั้งหนึ่ง

และเช้าวันนี้เป็นอีกหนึ่งช่วงเวลาที่ผมไม่รู้จะนิยามยังไงดี เพราะมันคือ “ภูทับเบิก” มันก็ยังคงเป็นภูทับเบิกยันวันยังค่ำ มันยังคงสวยงาม น่าทึ่ง และเต็มไปด้วยความรู้สึกที่แน่นไปด้วยความทรงจำในแบบที่มันมีมาตั้งนานแล้ว

สิ่งหนึ่งที่ผมได้รู้และได้สัมผัสจากที่นี่มันก็ยังคงเป็นความรู้สึกแบบเดิมๆ เสมอ ไม่ว่าจะเป็นความอิสระตอนที่ได้อยู่บนนั้น การได้ มีตัวตนในแบบที่ดูไร้ตัวตน การได้มีความคิดในแบบที่ไม่ได้คิดอะไรเลย บางทีก็ดูเหมือนไร้ความรู้สึกแต่ก็รู้สึกอะไรตั้งมากมาย

และจากจุดเริ่มต้นของการเดินทางในครั้งนี้ จนมาถึงจุดสุดท้ายของความคาดหวังสำหรับเช้าวันแรก ณ ภูทับเบิก ภูเขาที่นี่ก็ยังเป็นภูเขาของที่นี่ ทะเลหมอกที่นี่ก็ยังคงเป็นทะเลหมอกของที่นี่อยู่ดี และนี่ละมั้งคำนิยามสำหรับภูทับเบิก @ เพชรบูรณ์ในเช้าวันนี้

ภูทับเบิก @ เพชรบูรณ์ 6 กันยายน 2557

Chanomworld ..world of Wonder ....