พิชิตลานสน ภูสอยดาว ตอนที่ 1

"ทุ่งดอกหงอนนาค ใต้ลานสน กับสายหมอก!!!”

คำชวนเรียบๆ ที่ทำต่อมเดินทางของฉันแตกง่ายๆ

รู้สึกตัวอีกที ก็คว้าเป้เดินทางติดรถเค้าไปซะงั้น...

เอาข้อมูลไปเเลคเชอร์กันนิดนึงก่อนนะ

อุทยานแห่งชาติภูสอยดาว อยู่ในเขต จ. อุตรดิตถ์

เป็นเทือกเขากั้นพรมแดนระหว่างประเทศไทยกับสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว

บนภูสอยดาวนี้ คุณจะได้พบกับ ทุ่งดอกไม้สีม่วง เธอมีชื่อว่า "ดอกหงอนนาค"

นางเอกบนลานสนภูสอยดาวนี้ จะออกดอกสีม่วงบานสะพรั่งไปทั่วภู

แหงนหน้าขึ้นมอง ก็จะพบเส้นสายของต้นสนสูงลิ่วทะลุหมอกเบาบางสีขาว

เป็นอีกหนึ่งอุทยานน่าเที่ยวในช่วงฤดูฝนนี้

ช่วงเดือนสิงหาคม-ต้นตุลาคม ก็จะเป็นช่วงเวลาที่ดอกหงอนนาคบานมากที่สุดล่ะ

ส่วนวิธีการเดินทางเนี่ย ส่วนใหญ่สะดวกสุดก็เห็นจะเป็นการเดินทางด้วยรถยนต์

ขับกันจนหลับไปคืนหนึ่ง ก็จะมาเช้าที่ อ. ชาติตระการ จ. พิษณุโลก

ถ้าคุณมาถึงเช้าๆ ในตัวอำเภอจะมีตลาดเช้าให้ได้ซื้อของต้องประสงค์ต่างๆ

ไว้สำหรับหุงหาอาหารค้างเเรมกันบนภูสอยดาว

ใครจะเตรียมเซ็ตหมูกระทะ ขึ้นไปทำกินบนนั้นก็ตามสบายเลยค่ะ

เรื่องถนนหนทางสาวกรุ๊ปเลือด AB อย่างฉันไม่สันทัดเท่าไหร่ (เพราะหลับมาตลอด - -z)

เเต่พอจะบอกคุณได้ว่า ขับออกจากตัว อ.ชาติตระการ ไปเรื่อยๆ ผ่านบ้านบ่อภาค

ก็จะไปบรรจบกับเส้นทางแผ่นดินหมายเลข 1268 ถึงน้ำตกภูสอยดาว

เเละตรงนั้นนั่นเเหละค่ะ คืออุทยานแห่งชาติภูสอยดาว

สามารถนำรถมาจอดได้ตรงที่ทำการอุทยานฯ จากนั้นใช้การเดินเท้าขึ้นภู

ระยะทาง 6.8 กม. ใช้เวลาราวๆ 4-6 ชม. ต้องเตรียมเต๊นท์

เเละอุปกรณ์เเค้มปิ้งไปเอง เรียกได้ว่า ทริปนี้อยู่กับธรรมชาติล้วนๆ

เมื่อมาถึงตัวอุทยานฯ ก็จัดการลงทะเบียนคนขึ้นภู เอาของไปให้ลูกหาบ ทานข้าวเช้าตรงร้านค้าด้านหน้าอุทยาน ดูนาฬิกาเวลาขึ้นภู นาฬิกายิ้ม 10.10 น. พอดิบพอดี มาดูกันว่าจะไปถึงบนลานสนนั่นกี่โมง

เส้นทางเดินป่าภูสอยดาว จุดเริ่มต้นจะอยู่ตรง "น้ำตกภูสอยดาว" และไปสิ้นสุดที่จุดผู้พิชิตภูสอยดาว หรือ ลานสน ที่ระดับความสูง 1,633 เมตรจากระดับน้ำทะเล สภาพเส้นทาง จัดอยู่ในระดับที่ค่อนข้างถึก... เอ้ย.... ค่อนข้างยาก เพราะฉะนั้นก็ต้องฟิตร่างกาย วอร์มอัพกันสักนิดก่อนเดินทางนะจ๊ะ

ในเส้นทางระยะทาง 6.8 กม. ทางเเบ่งออกเป็น ห้าช่วงหลักๆ ที่นี่ก็จะใช้คำว่า "เนิน" (คล้ายๆคำว่า "ซำ" ของภูกระดึง) ได้แก่ เนินส่งญาติ เนินปราบเซียน เนินป่าก่อ เนินเสือโคร่ง เเละสุดท้ายชื่อน่ากลัวมากกก... เนินมรณะ อย่าเพิ่งกลัวไป ที่ชื่อนี้เพราะว่า มันมีความสูงชันกว่าช่วงอื่นๆจ้า

สะพานไม้อันเก่า เดี๋ยวนี้เลิกใช้ละจ้า
 

ตั้งเเต่น้ำตกภูสอยดาวขึ้นมา จะเป็นสภาพป่าดิบ ต้นไม้ครึ้ม

เนินเเรก คือ "เนินส่งญาติ" ที่ชื่อนี้เพราะว่า เหมือนกับงานรับน้องเเหละ ด้วยความสูงชันในระดับเริ่มเเรก หลายคนอาจจะหอบเเฮ่กๆกันเเล้ว เค้าเลยตั้งชื่อว่า "ส่งญาติ" เอาไว้ให้บรรดานักท่องเที่ยวที่ถอดใจไม่ไปต่อตั้งเเต่เริ่มต้น ...จะพิสูจน์ตัวเอง หรือจะถอดใจเดินลง

สภาพจะเป็นป่าไม้ใผ่ ขึ้นสูงท่วมหัว บางช่วงก็จะเป็นทางดิน แต่ทางเดินบางช่วงก็จะเป็นขั้นบันไดสูงชันให้เราปีนป่าย

 

ต้นไม้ใบหญ้า พืชพันธุ์ต่างๆ ทีี่พบระหว่างทาง
 

อันนี้หน้าตาคล้ายดอกเข็มป่า

ต่อจากนั้น คือ "เนินปราบเซียน" ก็จะเป็นทางขึ้นเขาเกือบตลอดเวลา

โชคดีมากที่วันนี้ไม่มีฝนเลย ไม่งั้นคงลื่นปื้ด ลื่นปื้ด เเน่ๆ
 

เเนะนำรองเท้าผ้าใบของจีน ดอกยางใหญ่มั่กๆ

ถัดมา "เนินป่าก่อ" (ป่าก่อ คือต้นโอ๊ค เป็นต้นไม้ที่ขึ้นหนาเเน่นในบริเวณนี้) ระยะทางช่วงเนินนี้จะไกลมาก มีขึ้นเขา สลับป่าโปร่ง เราเริ่มขึ้นที่สูงกันเเล้ว รู้สึกดีที่มีช่วงเดินทางราบระยะยาวให้พอพักขาเเข้งกันบ้าง ไม่ได้เเบบขึ้นเอาตูมๆเเบบเนินปราบเซียน เราเเวะกินข้าวเที่ยง (กระเพราหมู หิ้วใส่ถุงมาด้วย) รับลมเย็นๆ ที่ศาลาไม้ไผ่ข้างทาง

มีป้ายให้ความรู้กันตลอดเส้นทางเลยล่ะ

พ้นช่วงยาว ก่อนจะมาสู่เนินอีกเนินหนึ่ง คือ "เนินเสือโคร่ง" ตอนนี้เรามาอยู่บนเขาลูกย่อมๆเเล้ว มองเห็นทางขึ้นลานสน ไกลออกไป ข้ามไปสักเขาสองลูก

ยอดเขาซ้ายมือตรงโน้นเเน่ะ ที่เราต้องไปถึง

ผ่านไป 4 ชั่วโมง(เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วราวกับโกหก T^T) เดินขึ้นไปเรื่อยๆพอพ้นเนินเสือโคร่ง เราก็เห็น "เนินมรณะ" เด่นชัดอยู่เบื้องหน้า เนินนี้ ชัน เกือบ 90 องศา ใช้เวลาราวๆ 1 ชม. เดิมที่ตรงนี้ตะกายสองมือขึ้นกันเลย เเต่เดี๋ยวนี้ทางมันพัฒนาเเล้ว มันจึงเหมือนเดินขึ้นบันไดชันๆขึ้นไปเรื่อยๆน่ะเอง เเต่ก็เหนื่อยอยู่นะ สำหรับคนไม่ออกกำลังกายอย่างเรา ประมาณสามก้าวก็พักทีนึง

จุดชมวิวช่วงหนึ่งก่อนโผล่ขึ้นลานสน

สุดท้าย สิ่งตอบเเทนจากความลำบาก คือความสวยงามที่รอเราอยู่

มาถึงลานสนเเล้ว!!! กำลังใจฉันเต็มเปี่ยมตลอดทางที่มานี่... มาถึงราวๆบ่ายสามโมงครึ่ง สิริรวมฉันเเละเพื่อนฝูงเดินอยู่ในอัตราเวลา 5 ชม. โดยที่พวกพี่ๆนักเดินที่ชวนฉันมา เขามาถึงก่อนเราประมาณชั่วโมงนึงเเน่ะ

สิ่งเเรกที่เห็นคือต้นสน เเละอย่างที่สองที่ตื่นเต้นที่สุดเมื่อได้เห็น...

สวัสดีค่ะ... คุณดอกหงอนนาค ^^

แต่ว่าเย็นเเล้ว คุณหงอนนาคกำลังจะหุบเเล้ว เอาไว้พรุ่งนี้เจอกันใหม่เเบบจัดเต็มเลยนะจ๊ะ

เรามาถึง จัดการหาที่กางเต๊นท์ เเละเเบ่งทีมทำกับข้าว ฉันก็เพิ่งรู้สึกหิว หลังจากขึ้นมาถึงบนลานสนสำเร็จเนี่ยเเหละ... บางคนก็เเบ่งทีมไปชำระร่างกายที่ห้องน้ำข้างลำธาร สำหรับใครที่ต้องการอาบน้ำก็ลำบากหน่อยเพราะว่าที่นี่ยังต้องไปตักน้ำจากลำธารเองนะค้าาา

สิ่งที่โชคดีมากสำหรับวันนี้คือ ฝนไม่ตก ตอนกลางคืนหมอกเยอะมาก

แถมหลับเร็วมากเพราะความเหนื่อยอีกตั้งหาก

พรุ่งนี้ล่ะ สิ่งสวยงามรอเราอยู่ คอยฉันนะ..คุณดอกหงอนนาค

อ่านตอนที่ 2 ภูสอยดาว สายหมอกและดอกหงอนนาค กดที่นี่เลยจร้าาา


เรื่องและภาพโดย : This road is mine

Tags: ภูสอยดาว

เขียนโดย

Admin Chillpainai

แชร์บทความนี้